openbaring

ik kijk uit het raam als alles eindigt
als alles domweg opnieuw begint
ik interpreteer dit als een teken en besluit meteen
om per ongeluk in slaap te vallen op de bank

ik droom van een wereld die zich binnenstebuiten keert
die zich leeg en schoon schudt als een populier
witte pluisjes bedekken de vloer als een dun laagje sneeuw

als ik wakker word trek ik mijn schoenen aan
kijk ik of mijn vrienden er nog zijn
of ze zich te kennen geven op het scherm
Thijs is aan het typen goddank hij typt dus hij bestaat

een vluchtig soort bestaan als een paardebloem
het is maar goed dat ik aan hem denk
dat de optrekkende mist hem niet heeft meegenomen